24.04.2013
Klinika Otolaryngologii kierowana przez prof. Czesława Stankiewicza rozpoczęła 22 kwietnia br. program leczenia głuchoty przy pomocy implantów ślimakowych.
W ramach programu dokonano pierwszego wszczepu ślimakowego u 36-letniego chorego z obustronną głuchotą. Wszczepienie wykonał Zespół ds. implantów ślimakowych przy Klinice Otolaryngologii: prof. Jerzy Kuczkowski, dr Wojciech Sierszeń, dr Tomasz Przewoźny, lek. Andrzej Molisz, lek. Karolina Markiet, dr hab. Edyta Szurowska oraz surdologopedzi i psycholodzy ze Specjalistycznego Ośrodka Diagnozy i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży z Wadą Słuchu PZG w Gdańsku pod kierownictwem mgr Doroty Szubstarskiej. Przebieg operacji nadzorował prof. Kazimierz Niemczyk z Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz zespół inżynierów biomedycznych z firmy Medicus. Operacja przebiegła bez powikłań i zakończyła się powodzeniem. Procedura implantacji ślimakowej jest stosowana zaledwie w kilku ośrodkach akademickich w Polsce. Od dzisiaj również w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym będą wykonywane tego rodzaju zabiegi u chorych z całkowitą głuchotą.
Implant ślimakowy jest elektroniczną protezą słuchu, która zastępuje uszkodzony narząd receptorowy ślimaka. Zadaniem implantu ślimakowego jest elektryczna stymulacja zakończeń nerwu ślimakowego. System CI (ang. Cochlear Implant). składa się z części wszczepialnej (odbiornik, stymulator elektryczny z wiązką elektrod) oraz zewnętrznej – zausznej (procesor mowy i antena nadawcza. Procesor mowy realizuje zaprogramowaną strategię kodowania (najczęściej CIS, ang. Continuous Intraleaved Sampling), w której sygnał mowy dzielony jest przez filtry na pasma o odpowiednio dużej częstotliwości. Procesor mowy przekształca docierające do chorego dźwięki mowy w sygnał cyfrowy i przesyła je w postaci bodźca elektrycznego falami radiowymi do odbiornika implantu umieszczonego pod skórą w okolicy zausznej. Sygnał mowy z odbiornika przekazywany jest następnie na zakończenia matrycy elektrod. W zastosowanym przez nas implancie (Nucleus Contour Advance firmy Cochlear) znajdują się 22 elektrody. Głównymi wskazaniami do zastosowania implantów ślimakowych u chorych jest głęboki niedosłuch odbiorczy oraz brak korzyści z zastosowanych aparatów słuchowych. Z uwagi na złożoność procedury, w procesie kwalifikacji chorych do implantacji ślimakowej bierze udział zespół złożony z logopedy, psychologa, audiologa, radiologa, inżyniera biomedycznego i otochirurga. Leczenie chirurgiczne polega na wykonaniu kochleostomii drogą tympanotomii tylnej i założeniu do schodów ślimaka 22-kanałowej elektrody stymulującej zakończenia nerwu słuchowego. Po 4 tygodniach od operacji zostanie podłączony procesor mowy oraz rozpocznie się rehabilitacja chorego.
Klinika Otolaryngologii już od 5 lat realizuje z powodzeniem program leczenia głębokiego niedosłuchu przy pomocy wszczepialnych dokości aparatów słuchowych BAHA (ang. Bone Anchored Hearing Aid) u chorych, u których operacje tympanoplastyczne lub tradycyjne aparaty słuchowe nie były skuteczne. System BAHA składa się z tytanowego implantu wszczepianego w kość skroniową oraz zewnętrznego procesora, odbierającego dźwięki z otoczenia, przetwarzającego je na wibracje przenoszone bezpośrednio na wszczepiony w kości czaszki tytanowy implant. Wibracje drogą bezpośredniego przewodnictwa kostnego docierają do ucha wewnętrznego, gdzie wywołują wrażenia słuchowe. Wdrożenie tych metod leczenia w Klinice pozwoli na skuteczniejsze leczenie wad słuchu u dzieci i dorosłych.